لوح فشرده
سی دی یا لوح فشرده، یک دیسک نوری است که برای ذخیره صداهای ضبط شده، موسیقی، عکس ها، فیلم ها، فایل های متنی و دیگر اطلاعات استفاده میشود.
DVD ها از نظر اندازه و شکل مشابه CD هستند، اما از روشی با ظرفیت بالاتر برای ضبط استفاده میکنند و می توانند اطلاعات بیشتری را در خود ذخیره کنند.
درایو نوری که در هنگام پخش هر دو نوع دیسک به آن CD/DVD نیز گفته میشود، دارای پرتو لیزری هستند که میتواند داده ها را از روی دیسک بخوانند.
رایانه ها میتوانند داده ها را با پرتو لیزر بر روی دیسک بنویسند. اکثر پخش کننده های DVD میتوانند سی دی ها را پخش کنند، بنابراین معمولا نیازی به خریداری دستگاه های جداگانه نیست.
سی دی چیست و چه کاربردی دارد؟
CD توسط سونی و فیلیپس تولید شد که مشخصات سی دی را برای سایر شرکت ها در دسترس قرار دادند و در نتیجه CD به یک استاندارد تبدیل شد. در ابتدا، CD ها فقط برای موسیقی استفاده می شدند ولی به تدریج توانستند برای بسیاری از انواع دیگر اطلاعات دیجیتال یا داده ها مانند نرم افزار و ذخیره سازی فایل مورد استفاده قرار گیرند.
از لوح فشرده CD میتوان برای گوش دادن به موسیقی، تماشای فیلم، نگهداری یک آلبوم عکس دیجیتال و حتی ذخیره فایل های متنی مهم استفاده کرد.
دی وی دی چه می باشد و کاربرد آن چیست؟
DVD ابتدا در دهه 1990 پس از اینکه شرکتهای فیلم متوجه شدند صنعت موسیقی تا چه حد موفق به استفاده از سیدی برای فروش موسیقی است، ساخته شد. فیلیپس، سونی، توشیبا و پاناسونیک برای ایجاد استاندارد صنعت DVD با یکدیگر همکاری کردند.
دیویدی یا دیسک چند منظوره دیجیتال Digital Versatile Disc، همانند سی دی برای ذخیره انواع فیلم،عکس، موسیقی و… به کار برده می شود.
دیویدیها توسط پخشکنندههای DVD خوانده میشوند و در رایانهها و پخشکنندههای DVD اختصاصی متصل به تلویزیون و سینمای خانگی میتوان آن ها را پیدا کرد. ظاهر DVD شبیه CD است.
تفاوت سی دی و دی وی دی
تفاوت CD با DVD در حافظه بیشتر آن میباشد. دی وی دی ها میتوانند تا 4.7 گیگ (و برخی هم تا 7.92 گیگ) اطلاعات ذخیره کنند، در صورتی که نهایت فضای CD ها، 680 مگابایت میباشد.